De dag begon grauw voor deze uilenspecial van Birdingbreaks. Bij het verzamelpunt, zag ik de mist over de velden hangen. Dat gaf het eigenlijk ook wel een mysterieus beeld. Vanuit de mist klonk het gegak van de grauwe ganzen toen de deelnemers arriveerden. Na de uitleg hoe de dag eruit zou gaan zien, werd er al meteen gevraagd wat er in de struiken zat. Daar kwam wat gekwetter vandaan en dat waren de ringmussen die vrolijk zaten te kwetteren. Maar we kwamen om uilen te zoeken. Dus aan de wandel. Een grote groep kauwen vloog over en op dat moment waren alleen hun vleugelslagen hoorbaar. Heel mooi.
Niet ver bij het verzamelpunt vandaan staat een huis met op het erf een steenuilenkast. Daar beginnen we deze uilenexcursie. We hebben alle bomen, takken en paaltjes op het erf bekeken, maar jammer genoeg geen steenuil gevonden. Ik weet nog wel een andere plek, waar een steenuil kan zitten, dus gaan we daar maar kijken. Ook hier is een kast geplaatst, maar is wat verder weg en door de nog steeds aanwezige mist is het wat lastiger zoeken. Ook hier was de steenuil niet aanwezig. Jammer, maar we geven niet op.
Op naar het volgende punt. Dat is een woonwijk waar vaak ransuilen zitten. Deze laten zich goed zien, verspreid over verschillende bomen. De deelnemers zijn ontzettend blij en ik krijg veel vragen over deze uilen. Ik vertel daar heel enthousiast van alles over. De bewoners van de straat, die we spreken, zijn ook heel enthousiast dat de uilen voor hun straat hebben gekozen. Hier heb ik ook een uilenbal uit elkaar gehaald om te laten zien wat er allemaal in zo’n uilenbal zit. We zagen veel botjes van muizen.
Dan heb ik weer een locatie voor een steenuil op de planning staan, dus daar gaan we naar toe. Het is een wat lastige plek. De boom waar de steenuil vaak wordt gezien staat in de tuin bij een huis. De boom is nog redelijk begroeid met bladeren en ik heb uitvoerig de hele boom en ook de omgeving afgezocht, maar ook deze steenuil wilde niet meewerken. Jammer, maar helaas.
De volgende locatie is weer een woonwijk. Dit is meer opener dan de vorige woonwijk. Ook hier zitten verspreid over verschillende bomen, ransuilen. Deze zitten iets lager dan die bij de vorige locatie. De deelnemers konden ze nu nog beter bekijken en de uilen keken ook terug. Ontzettend leuk om te zien.
Het was een frisse ochtend en we vonden het wel tijd voor een lekker kopje koffie. Bij de koffielocatie aangekomen zijn we toch eerst nog even een wandeling gaan maken in het naastgelegen park.
Daar hoorden we het “lachen” van de groene specht. Dat is echt een ontzetten leuk geluid.
Ook hoorden we koperwieken, goudhaantjes, grote bonte specht, boomklevers en appelvink.
Hoog in een boom zagen we groenlingen en vinken. Die vaak samen worden gezien.
Tijd voor koffie. Heerlijk opgewarmd met een lekker koffie en een leuk gesprek.
Wanneer iedereen weer opgewarmd is, gaan we weer op weg. Deze keer komen we aan in een prachtige groene wijk. Allemaal vrijstaande huizen en overal waar je kijkt staan bomen en struiken. Prachtig.
De deelnemers vragen uiteraard wat we hier gaan zien. Ik plaag een beetje en zeg dat ze goed moeten zoeken en dat ik de uilen al heb gezien. Ze kijken overal behalve naar de plek waar de uilen zitten. Dus na een paar minuten vertel ik ze waar ze moeten kijken. Er zitten hier bosuilen op een plek waar je ze niet zou verwachten. Ik ga het hier niet vertellen, want mocht je een keer mee gaan, dan weet je het al. Maar het is geen standaard plek.
De deelnemers staan heel verbaasd te kijken. Door de telescoop zijn ze nog beter te zien. Ook hier komen wijkbewoners langs en vragen vrolijk, “Zitten ze er?”
Een andere bewoner komt langs en vraagt waar we naar kijken. We leggen uit dat er bosuilen zitten en laten ze ook zien. Dat vond ze geweldig. Ze had er wel over gehoord, maar ze nog nooit gezien.
Ook hier hoorden en zagen we een aantal grote bonte spechten, wat niet zo gek is in zo’n geweldig mooie groene omgeving.
Toen iedereen ze heel goed heeft bekeken zijn we weer vertrokken en naar een andere locatie gereden. Via een kantoorwijk en klein industriegebied, kwamen we aan in een bos. Het bos zag er prachtig uit met al die herfstkleuren. Hier moesten we een wandeling gaan maken om bij de bewuste uil uit te komen. Dat was helemaal niet erg, want we hoorden echt van alles. Eerst een aantal zwarte mezen, dan goudhaantjes, die zich ook god lieten zien overigens en dan zag ik ook dat er vuurgoudhaantjes tussen zaten. Dan klonk ineens het geweldige geluid van raven. Wat ontzettend gaaf. Het geluid kwam steeds dichterbij en dan vlogen ze over ons heen. Gaaf. Ik werd er nog enthousiaster van. Zo vaak zie ik geen raven. De deelnemers vonden het heel leuk om te zien hoe enthousiast ik er van werd.
We liepen weer verder en hoorden weer andere vogels, zoals de boomklever, grote bonte specht en een glanskop. Super mooi bos.
Aangekomen bij de locatie van de bosuil, wees ik aan waar hij zat en wat werden de deelnemers hier blij van. Deze bosuil zat er fantastisch bij. Het was een prachtig plaatje met de herfstkleuren. Zie de foto.
Er kwamen meerder mensen kijken naar deze bosuil. Door de telescoop was hij helemaal mooi te zien. Hij stoorde zich totaal niet aan ons en bleef gewoon zitten dommelen. Ik heb er van verschillende kanten foto’s van gemaakt. Wat een prachtige uil.
We hebben daar even doorgebracht en toen zijn we weer terug gewandeld naar de parkeerplaats.
Ik heb nog 1 locatie op de planning staan. Hier moeten we weer even een stukje voor rijden.
Ook hier komen we weer aan in een prachtige omgeving. Deze keer is het een park. Een park met een verhaal. Mocht je het verhaal willen weten, ga dan een keer mee.
In dit park zit een bosuil in een gat in een boom. Wanneer we dichtbij genoeg zijn, wijs ik aan waar hij zit en iedereen ziet hem. We zijn hem hier van de zijkant. Het zou leuk zijn als we hem van de voorkant kunnen zien. Via een omweg benaderen we de boom via een andere kant. Ja, hier zien we hem van de voorkant. We kunnen hem allemaal zien. Dan komt er iemand langs met een hond en hij zakt weg in de boom. Misschien komt hij weer terug, dus we blijven even wachten. Na een aantal minuten besluiten we om een korte wandeling te maken in het mooie park. En komen dan later nog een keer terug. We bewonderen een paar geweldig bomen en lopen dan weer terug naar de uil. Hij zit weer zichtbaar in het gat en ook nu kan iedereen hem goed zien. Maar na een paar minuten zakt hij weer weg.
We blijven nog even staan en dan besluiten we om terug te gaan naar de auto’s.
Bij de auto’s wordt er besloten om nog een keer terug te gaan naar een steenuillocatie, want dat is toch op de terugweg, dus we rijden weer naar de eerste locatie. We zien een holenduif maar helaas geen steenuil.
De deelnemers zijn heel enthousiast over de dag. En de andere uilen maken het goed dat we geen steenuil hebben gezien.
Met een blij en goed gevoel gaan de deelnemers naar huis.
