Afgelopen weekend heb ik samen met mijn vrouw, Esther, doorgebracht in zuid Limburg.
Vrijdag zijn we rond de middag aangekomen bij natuurgebied “Ingendael”. Met de rugzak vol fotografiespullen, eten en drinken zijn we daar gaan wandelen. Ik kende het gebied niet en was dus heel benieuwd wat we allemaal tegen zouden komen. Het eerste deel is een vlakte waar de Koniks die daar liepen erg nieuwsgierig waren en ons de hele tijd in de gaten hielden net als de Galloway runderen.
We zien een aantal vogels over vliegen, maar door het tegenlicht was het niet makkelijk om te zien welke het waren. Uiteindelijk toen ze in een boom gingen zitten, kon ik mooi zien dat het Kramsvogels en Koperwieken waren. In een sloot zaten wilde eenden. Deze waren echt wild want zodra wij dichterbij kwamen gingen ze verder bij ons vandaan.
De Kramsvogels en Koperwieken bleven ons gezelschap houden. In de vele struiken waar we langs liepen vlogen ze driftig heen en weer.
Via een klaphek liepen we een bos in en daar hoorden we weer andere vogels. Goed luisterend hoorden we het zachte geluid van Goudhaantjes. Dat zijn hele drukke vogeltjes die bijna niet stilzetten. We bleven even staan om te kijken of we ze konden vinden in de bomen. En ja, daar zag ik er één en nog één en nog één en nog veel meer. Wij waren omringd door heel veel druk hippende en rondvliegende Goudhaantjes en zelfs een paar Vuurgoudhaantjes. Wow, wat is dat gaaf.
En wat zag ik daar tussendoor rondvliegen? Dat was een Staartmees. Maar een Staartmees is nooit alleen, dus op zoek naar nog meer Staartmezen. En ja hoor, daar zag ik er nog meer. Een roffelend geluid overstemt de zachte geluiden van de Goudhaantjes en Staartmezen. Dat was de roffel van de Grote bonte specht. Dat geluid hebben we meerdere keren gehoord die middag. En dan is het ook nog eens super als je ze ziet. Grote bonte spechten hebben we daar veel gehoord en gezien. Maar wat nog veel leuker is, is dat we ook een Middelste bonte specht hebben gezien.
De volgende dag zijn we naar de “Brunssummerheide” gegaan. Ook een voor mij onbekend gebied. Prachtig gebied waarin bos, heide en zandvlakten in elkaar overgaan.
We werden al meteen begroet door een Grote bonte specht, die met zijn roffel een mooie wandeling aankondigde.
En een mooie wandeling werd het zeker. Opeens roept Esther mij en wijst naar een vogel in een lage boom. Snel met de verrekijker kijken en we zien…….een Kruisbek. Nee, het zijn er twee. Mannetje en vrouwtje. Hoe gaaf is dat. En of dat nog niet genoeg is zien we ook nog Kuifmezen.
Verder lopend komen we bij een soort van kijkwand en daar zitten heel veel Vinken en Groenlingen. Maar één vogel die we daar bij de kijkwand zagen was toch wel heel bijzonder, de Kleine bonte specht. Hebben we gewoon in dit weekend alle drie de bonte spechten gezien.
En voor mij was de gaafste waarneming, de Kruisbek.
Het was een superweekend en we hebben geweldig genoten.